Pagina's

zaterdag 15 april 2017

Het klad erin

Ik ken mezelf een beetje en weet het, maar toch baal ik er wel eens van; ik begin altijd heel enthousiast aan dingen (en dan kost het enorm veel tijd, slecht voor de balans), maar na een tijdje komt het klad erin.

Zo blog ik nu niet zo vaak als dat ik zou willen, een hoop andere dingen slokken mijn tijd op.

Ik houd mijn uitgaven nog steeds bij, maar er bovenop zitten is er niet echt meer bij.

Op het moment dat ik bij ben met mijn huishouden, wil ik dat graag volhouden omdat dat eigenlijk nog altijd het minste tijd kost, maar helaas loop ik nu weer achter met mijn was en heb ik een hele lijst met klusjes die ik nog wil doen.
Ok, het helpt niet dat ik (weer) ziek ben geweest en flink wat bestellingen voor de taarten en cupcakes heb, maar toch.

En dan die taarten en cupcakes, toen ik daar 2 jaar geleden mee begon maakte ik heel enthousiast regelmatig iets om uit te proberen en voor de lol.
Ook daar kan ik nu de tijd niet voor vinden en ik ben blij als ik een bestelling heb want dan 'moet' ik.
Terwijl het mij zoveel oplevert om het te doen, maar daarover morgen meer.

Dan heb ik nog dat mijn portfolio niet af is...
Er moeten nog facturen gemaakt worden...

Zal ik nog doorgaan? ๐Ÿ˜‰

Ik heb na mijn diagnose een cursus planning en organisatie voor autisten gedaan, om te kijken of ik daar iets aan zou hebben. Maar alledrie mijn begeleiders waren het erover eens; het ligt niet aan mijn planning, er ligt teveel op mijn bord!
Bovendien ben ik te veeleisend naar mijzelf en mijn omgeving toe.
Goed is goed genoeg.

Ik heb het er toch moeilijk mee, dat het klad erin komt betekend niet alleen dat de dingen niet perfect gebeuren, maar naar mijn idee nog niet eens goed.
Dat er dan te weinig gebeurt.

Het is dan een stukje balans dat ik mis.

Hebben jullie dat ook?
Misschien nog tips die helpen om vol te houden?

11 opmerkingen:

  1. Nee, ik heb dat niet, ben een tamelijk georganiseerd type. Ben waarschijnlijk 2 x zo oud als jij en heb in al die jaren wel geleerd dat je met relatief weinig moeite veel kunt bereiken als je niet alles tegelijk doet. En eerst iets afmaken voordat je aan iets nieuws begint.

    Zoals je zelf zegt, weet je best dat het komt doordat je veel te veel dingen tegelijk wilt doen. Dus: in ieder geval voorlopig stoppen met de bakkerij, zou ik zeggen. Hoe leuk je het ook vindt.
    Als je de reden weet hoe je zo druk en ongeorganiseerd raakt en er vervolgens niets mee/aan doet, dan helpt het natuurlijk niet als je er steeds over schrijft en ermee in je maag zit.
    Er zijn trouwens bosjes mensen zonder autisme die ook zo leven, dus ik zou niet alles op het autist-zijn schuiven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op mijn blog van morgen ga ik erop in waarom ik absoluut niet ga stoppen met het bakken.
      En ik schuif niet zomaar alles op mijn autist zijn, dat ben ik nu eenmaal en ik heb daar veel mee te maken.
      Waar ik en zoveel mensen tegenaan lopen tegenwoordig, is dat er zoveel MOET in deze maatschappij, waardoor de dingen die je eigenlijk wil en zoals ze het vroeger deden, nog maar moeilijk toe te passen zijn.
      Zo werk ik, wel 30uur momenteel, om ervoor te zorgen dat wij het in de toekomst beter hebben en ik dan waarschijnlijk ook minder kan gaan werken.
      De juiste balans zoeken is moeilijk, maar ermee in mijn maag zitten gaat wat ver; ik overdenk gewoon regelmatig of het beter/anders kan en dat deel ik hier omdat dit mijn persoonlijk blog is en ik dan interactie heb met mijn lezers.
      Dat ik op zoek ben naar betere balans staat zelfs in mijn blogtitel dus ik vraag mij een beetje af wat je nu wil met deze reactie ๐Ÿ˜ณ

      Verwijderen
  2. Ik denk dat je die balans niet gaat vinden als je in dit tempo doorgaat en niet (tijdelijk) met sommige activiteiten wilt stoppen.
    Mensen vinden inderdaad dat er veel MOET van/in de maatschappij tegenwoordig. Maar dat heeft voor een groot deel met henzelf te maken. Natuurlijk kan men zich niet overal aan onttrekken (een beetje sociaal mag iedereen wel zijn, toch? en soms ontkomen we niet aan bepaalde zaken), maar het gaat om het maken van keuzes. En die maak je ZELF, niet de maatschappij.
    Hoe staat jouw man eigenlijk in dit alles?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, die keuzes maak IKZELF en kunnen anderen niet voor mij maken.
      Jij bent er van overtuigd dat ik moet stoppen met bakken, want dit is al de derde keer dat je erover begint.
      Ik ben er stellig van overtuigd dat ik dat juist NIET moet doen en het waarom kan je morgen lezen.
      Mijn man laat mij mijn gang gaan en waar hij kan helpt hij, maar omdat zijn rooster helemaal is volgelopen word dat steeds minder (wel leuk voor de centen) en is er ook meer wat ik moet doen.
      Daardoor moet ik dingen in het huishouden laten schieten, minder bloggen, minder met vriendinnen afspreken, meer slapen om de druk aan te kunnen.
      Mag ik nog 1 ding voor mezelf houden alsjeblieft?!!

      Verwijderen
    2. Het is helemaal niet mijn bedoeling dingen voor jou te beslissen, je bepaalde zaken niet te gunnen of je te beledigen (als dit laatste het geval is, dan excuses), maar ik schrijf hoe ik er - als buitenstaander op afstand en als iemand met wat meer levenservaring - tegenaan kijk.

      Fijne Paasdagen

      Verwijderen
    3. Van een afstand is het altijd makkelijk om het leven van een ander in te richten, omdat jij andere dingen belangrijk vind dan ik.
      Ik vraag om tips, hoe andere mensen het doen, om daar misschien iets uit te kunnen halen dat helpt.
      Mij vertellen dat ik moet stoppen met bakken is geen tip maar een opdracht.
      Schrappen doe ik al genoeg, het zou handig zijn het wat slimmer aan te kunnen pakken zodat ik juist de dingen die ik leuk vind kan blijven doen.

      Fijne paasdagen

      Verwijderen
    4. Overigens vallen 1 ding tegelijk doen en dingen afmaken voordat je aan iets nieuws begint wel in de categorie tips, of het altijd haalbaar is is een tweede ๐Ÿ˜‰

      Verwijderen
  3. Misschien kun je elke dag (of om de dag) op een vast tijdstip een half uur inplannen waarop je steeds wat kleine klusjes wegwerkt. Vaak lijken er heel veel klusjes te zijn waardoor je het overzicht kwijt bent, maar valt het in de praktijk erg mee omdat sommige klusjes maar een paar minuten duren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is een tip die ik steeds vaker toe kan passen omdat de klusjes nu steeds kleiner worden na jaren minimaliseren.
      Ik voel mij nu nog teveel verplicht heel de dag bezig te zijn en zoveel mogelijk te doen, hoe korter dat lijstje hoe beter.
      Een vast uurtje om dingen te doen en buiten dat wat meer ontspannen vind ik moeilijk maar het lukt steeds beter ๐Ÿ˜Š

      Verwijderen
  4. Hoe start je je dag? Bij mij werkt het om 'even' (lees 10 minuten tot een kwartier) te zitten met mijn agenda. (Nou word ik al blij van mijn agenda, dus dat doe ik dan ook graag). De dag dan plannen. Kan ook 's avonds voor de volgende dag alvast.

    Blijven doen wat je leuk vindt om te doen (bakken) en kijken of er ruimte is om dingen die je energie kosten uit te besteden. Wellicht in ruil voor een lekkere taart of muffins dat iemand bij jou iets wil doen wat jou minder vloeiend afgaat.

    Maargoed of dat 'autistisch' (bedoel ik goed hoor) gaat werken is dan nog maar de vraag natuurlijk. Want ik hou er bijvoorbeeld niet van om vaak andere mensen in mijn huis te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij mij is mijn agenda mijn grootste vijand! Hoe graag ik ook lijstjes maak, planningen zijn niet aan mij besteed.
      Als ik dat doe voelt het als een verplichting en als ik er dan geen energie voor heb of het niet afkrijg voelt dat alsof ik gefaald heb en dat heeft dus veel frustraties opgeleverd in het verleden.
      Nu kijk ik dus hoever ik kom, tussen de bakkies koffie door ๐Ÿ˜‰
      Hulp heb ik hoor! Die maakt schoon. Opruimen, uitzoeken en wegdoen zijn mijn taken die ik toch echt zelf moet doen.

      Verwijderen