De autisme onderzoeken

Onze jongste 2 kinderen hebben nog geen diagnose, ik en mijn oudste zoon wel.

Beide kinderen zitten op het speciaal basisonderwijs en daar gaat het prima, daarom hadden we er ook weinig haast bij.

Ondertussen gaat de middelste naar groep 8 en wij vinden het belangrijk dat hij duidelijkheid heeft voordat hij naar de middelbare school gaat.
Hij vraagt er ook al een aantal jaar naar, sinds het zien van een aflevering van het klokhuis over autisme; heb ik het nou of niet?
We hebben het alleen erg druk gehad, onder andere met de 'behandeling' van de oudste.

Nu is hij dan eindelijk aan de beurt en we hebben de jongste ook gelijk aangemeld.

Voor beide hebben we enorm veel vragenlijsten ingevuld (en de juffen ook) en nu intake gesprek gehad, waarbij wel duidelijk werd dat ze het erg met ons eens waren dat dit onderzocht moet worden, en hebben ze ook al beide de bijbehorende IQ-test gehad.

De jongste was bij toeval de eerste.
Hij vond het zo spannend dat hij af en toe even op de gang moest heen en weer rennen om de spanning een beetje kwijt te raken.
Ik heb degene die de test heeft afgenomen al even kort gesproken en hij komt op de meeste vlakken bovengemiddeld uit, geheel naar onze verwachting.

De middelste vond het heel moeilijk, hij heeft vaak last van faalangst en is bang dat hij het niet goed doet.
Daarbij had hij de afspraak de dag nadat we de 2 verjaardagen hadden gevierd, dat was achteraf gezien niet zo handig.
Hij was erg in paniek omdat het zo druk was geweest en had een rustig dagje thuis willen hebben.
De test was dus ook niet helemaal gelukt en hij mocht 2 dagen later terug komen om het af te maken, gelukkig ging dat een stuk beter.

Mijn man is alle keren mee geweest, maar toen mijn middelste voor de tweede keer moest was ik toevallig eerder klaar met werken.
Ik zei tegen hem dat hij nu mocht kiezen wie er met hem mee ging, maar dat vond hij onmogelijk.
We zeiden nog tegen hem dat er echt niemand beledigd zou zijn wanneer hij de ander zou kiezen.
Hij zei: dat weet ik, maar ik kan gewoon niet kiezen!
Schatje :)
Toen hebben we maar gewoon gedaan wat we van tevoren hadden afgesproken en is papa mee gegaan.

15 augustus gaat de jongste voor observatie en de eerste week van september hebben wij een afspraak staan waar hij niet bij hoeft te zijn, dan worden wij over hem uitgevraagd.

De afspraken voor de middelste hiervoor moeten nog binnenkomen, maar het gaat allemaal vrij vlot dus die verwacht ik ook binnenkort.

Overigens hebben wij geen moeite met onze kinderen, ze zijn heel lief en wij heel duidelijk waardoor er weinig problemen zijn thuis.
Maar een diagnose is voor hunzelf fijn zodat ze weten waar bepaalde klachten vandaan komen en dat ze handvatten krijgen om daar mee om te gaan.
Daarbij opent een diagnose deuren naar bepaalde hulpverlening, bijvoorbeeld wanneer medicatie nodig zou zijn of als ze extra hulp nodig hebben op school.

Ik vind de uitslag dus ook niet erg spannend, het is eigenlijk alleen maar het officieel maken van iets wat wij allang weten.

Zijn er mensen die dit herkenbaar vinden?

Hieperdepiep hoera!

Vandaag is onze jongste jarig, hij is 9 jaar geworden.

Gisteren hebben we dat gevierd samen met de verjaardag van de oudste.

Het was een leuk feestje en ze zijn flink verwend :)

Voor de oudste had ik taart gemaakt en de jongste wilde appel kaneel cupcakes.