Afwijkend ritme

Ik leef in een heel ander ritme dan de meeste mensen.

Sowieso werk ik natuurlijk veel 's nachts waardoor ik overdag ook slaap, maar dat is niet het enige.
Die nachten zijn ideaal voor mij, omdat ik mijn slaap nu in tweeën krijg.

Het was al zo dat ik op vrije dagen vaak 's middags even ging liggen om de dag beter door te komen.
En als ik bijvoorbeeld moe ben van een druk weekend dan moet ik dat ook echt doen anders dan red ik het niet.

'Normale' mensen slapen 7 à 8 uur per nacht en zijn dus 16 uur achter elkaar wakker.
Als ik op een niet-werkdag om half acht uit mijn bed kom ga ik altijd rond één uur een poosje liggen, doe ik dat niet stort ik meestal rond half vier in.

Ik merk dan ook dat ik meer rust nodig heb dan andere mensen, want ik raak sneller overprikkeld en dat uit zich in moe zijn (ik heb hier een uitgebreid artikel gevonden over overprikkeling bij autisten voor wie het interessant vind, het is in ieder geval voor mij heel herkenbaar!)
Belangrijk is dat ik mijzelf die rust dan ook gun, als ik langere tijd blijf doorlopen raak ik oververmoeid of depressief (burn-out klachten) en kan ik zeker niks anders dan in mijn vrije tijd op bed liggen.
Helaas heb ik dat al diverse keren meegemaakt, vooral vóórdat ik mijn diagnose kreeg.

En waar andere mensen 's avonds nog even vrolijk de stofzuiger pakken voor een rondje door de woonkamer of nog even de afwas doen, plof ik op de bank als de kinderen op bed liggen; dan ben ik helemaal op.
Dan kijk ik nog even tv waardoor mijn hoofd de kans krijgt om mijn dag te verwerken en dan ga ik naar bed (nog een artikel over prikkelverwerking, maar hierbij gaat het mij om de achtste paragraaf, dat autisten 'schakeltijd' nodig hebben).

Dat maakt ook dat de tijd die ik heb om bijvoorbeeld mijn huishouden te doen of een hobby uit te oefenen, best schaars is.
En soms is die energie helemaal niet aanwezig, dan zit ik de hele dag energie te verzamelen om de keuken op te ruimen, om uiteindelijk toch eten te bestellen omdat het niet lukt.
Dat is, zoals je je kunt voorstellen, enorm frustrerend en hoewel het steeds minder voorkomt, kan ik dan ook echt boos op mijzelf en mijn 'aandoening' worden.

Gelukkig heb ik ook periodes dat het goed gaat en dat het allemaal wél lukt.
En dat komt steeds vaker voor omdat er in het dagelijks leven steeds minder moet, door opruimen en hulp.
Dat is soms ook een valkuil, dan word ik overmoedig en doe ik teveel waardoor zich een slechte periode aandient.
Maar als ik mij zoveel mogelijk houd aan bovenstaand ritme, loopt het het lekkerst.

Hoe zit jullie ritme er uit?