Pagina's

maandag 18 september 2017

Stoppen met roken

Ik zat erg te twijfelen of ik er (nu al) over zou schrijven, maar nu wil het stomme toeval dat zuinigaan vandaag een stukje heeft geschreven over stoppen met roken.

Na mijn mislukte poging in februari om te stoppen met roken had ik het toch uiteindelijk niet meer aangedurfd om het zelfstandig te gaan proberen.
In overleg met de huisarts ben ik tóch doorgegaan met roken en heb ik eerst de anti-depressiva afgebouwd waardoor ik weer een stoppoging kon gaan ondernemen met Champix.

Dat is het middel waar we 6 jaar geleden ook mee zijn gestopt en toen zijn we er 4 jaar vanaf gebleven.
Champix maakte stoppen ook makkelijker dan dat ik het mij had voorgesteld, ik riep toen; 'als ik geweten had dat stoppen zo makkelijk kon zijn had ik het al veel eerder gedaan!'

Psychisch is het mij toen ook meegevallen, ik was het toen zo verschrikkelijk zat om afhankelijk te zijn van die sigaret en ik dacht dat die peuk mij tegenhield om wat te bereiken in mijn huis en in mijn leven!
Dat viel overigens nog vies tegen; waar andere mensen het over een energiestoot hebben 2 weken na het stoppen, bleef dat bij mij uit...
Ik was nog steeds moe, kon nog steeds niet van de bank afkomen en heb zitten huilen dat het stoppen mij niet de o zo gewenste energie opleverde die ik nodig had om mijn huis en leven weer op orde te krijgen.

Mede daardoor ben ik uiteindelijk het traject ingegaan om uit te zoeken wat er 'mis' met mij is en kreeg ik de diagnose hoogfunctionerend autist.
De inzichten, handvatten, medicijnen (Risperidon) en hulp die dat opleverden waren eigenlijk veel waardevoller dan het stoppen met roken.

Maar nu sta ik er dus ook anders in, met dat stoppen.
Ik weet rationeel heel goed dat het gezonder is om te stoppen, dat je tijd en geld over houd.
Maar het is ook zo makkelijk om jezelf het momentje van ontspanning en rust te gunnen, vooral omdat ik het de laatste 7 jaar zo moeilijk heb gehad.
Dus als ik trek heb in een sigaret komen gedachtes bovendrijven zoals; 'ik ben al 7 jaar lang sterk genoeg geweest, ik heb er geen zin meer in'.
Dat maakt het wel lastiger dan de eerste keer.

Ook mijn man rookte en stopt weer samen met mij, en het gaat hem veel makkelijker af dan mij.
Stikjaloers word ik ervan, ik gun het hem, maar ik gun dat mezelf ook!

De afkickverschijnselen zijn door de Champix dit keer minimaal.
Had ik in februari last van zweten, slecht slapen en uiteindelijk een depressie; dat blijft nu allemaal uit, ik ben alleen moe.
Dat ben ik gewend zou ik willen zeggen, maar ik heb stiekem wel de hoop dat ik deze keer na 2 weken wél meer energie heb.
Sinds ik medicijnen slik voor mijn autisme merk ik dat ik op veel dingen veel meer zoals een 'normaal' mens reageer, zowel lichamelijk als geestelijk.

Waar ik wel last van heb is niet dat ik verlang naar een sigaret, maar naar het gevoel wat een sigaret roken mij opleverde (waardoor ik eigenlijk dus weer wil gaan roken, want ik heb nog niks ter vervanging van dat gevoel gevonden).
Ook had ik erg last van benauwdheid en kortademigheid gekregen door het roken en ik merk nog weinig verschil nu dat ik gestopt ben, ik kijk er erg naar uit dat dat beter word.
En nog een gekke bijwerking: gisteren vond ik alles wat ik tegenkwam stinken en had ik alleen maar trek in kaas! ;)
En mijn gedachten slingeren heen en weer tussen 'wat gaat het langzaam allemaal, hoe houd ik dit vol?' en 'alweer een week voorbij, dat is ook hard gegaan!'

Ik vind het moeilijk, maar ik wil het nu écht écht écht vol blijven houden, het doel is duidelijk!
- ik wil weer een betere conditie
- ik wil mijn tijd beter besteden
- ik wil mijn geld beter besteden
- ik wil niet meer roken als we de sleutel krijgen van het nieuwe huis

Ik houd jullie op de hoogte!


1 opmerking: